€ 300 per uur.

341 views
2 minuten leestijd
Start

Vandaag speelde de strafzaak tegen de voormalige directeur van Theater Pierrot en het Openluchttheater in het Zuiderpark. De man kreeg 240 uur dienstverlening en een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee maanden. Er was ook een terugbetaling van € 30.000.- geëist, maar die werd niet toegekend: er komt immers nog een civiele procedure waarin we het totale verduisterde bedrag (€ 72.000.-) en de kosten zullen verhalen.

Er was nog even wat verwarring: ik was van mening dat ik als benadeelde partij het woord mocht voeren. Dat bleek in dt soort zaken niet het geval te zijn (de rechter moest het even opzoeken), maar ik kreeg wel de mogelijkheid het bedrag dat we vorderden te onderbouwen. Nou, daarvoor was een uitgebreid onderzoek door een accountant en een adviesbureau gedaan, dus ik hoefde alleen daarnaar te verwijzen. Ik had een ander verhaal voorbereid:

De feiten zijn wel bekend: vanaf 2006 heeft de directeur geld dat hij naar de bank moest brengen niet naar de bank gebracht en van dat geld “geleend”. Naar zijn eigen zeggen heeft hij vanaf 2007 dat geld niet altijd meer terugbetaald en in 2008 heeft hij helemaal niets gestort. H. heeft erkend dat hij het gedaan heeft, dus daar is verder geen twijfel over mogelijk.

Wat niet in de stukken naar voren komt zijn de gevolgen die deze verduistering had op het bestuur en het personeel. Er was veel vertrouwen in H. Toen we hem aannamen zagen we allemaal dat hij veel talenten had, en hard wilde werken om ze te ontwikkelen. En dat is waar Theater Pierrot om draait: het ontwikkelen van talenten.

Zijn collega’s vertrouwden hem, en het bestuur vertrouwde hem. Toen duidelijk werd dat dat vertrouwen beschaamd was, heeft dat enorme gevolgen gehad. Niet alleen doordat we in financiële problemen kwamen, maar ook omdat veel mensen overstuur waren. Noch het bestuur, noch het personeel kon of wilde in eerste instantie geloven dat dit gebeurd was. Mensen gingen aan zichzelf twijfelen. Hebben wij het dan allemaal zo slecht gezien? Toen we allemaal op zijn prachtige huwelijksfeest waren hebben het personeel en bestuur zich ingezet om met het bruidspaar mee te vieren. Maar toen we erachter kwamen dat we dat mooie huwelijksfeest waarschijnlijk zelf betaald hadden, waren we met stomheid geslagen!

Ook in de wijk geloofde men het niet. Het ging net  zo goed met Theater Pierrot! We kregen gelukkig wel veel steun. Er waren mensen die extra voor hun kaartjes betaalden, omdat – zo zeiden ze- we het nu wel erg moeilijk hadden.

We kunnen nu verder, dankzij de gemeente Den Haag. We hebben geld kunnen lenen, zodat de theaters niet dicht hoeven. Maar die lening moet wel worden terugbetaald. Dus uiteindelijk gaat het tóch ten koste van wat de theaters aan de mensen in de wijken kunnen aanbieden. En voor het personeel en het bestuur geldt dat er een wond is geslagen die maar moeilijk heelt.

Dat die wond nog niet geheeld is, bleek na afloop van de zitting. Er was bij de aanwezige personeelsleden toch teleurstelling in de houding van de oud-directeur. Waarom hij al dat geld nodig had, werd niet duidelijk, en op geen enkele manier leek hij spijt te hebben van wat hij had gedaan. Terwijl de banen van de medewerkers en de toekomst van de theaters toch allerminst zeker waren! En dan de straf…  Eén van de personeelsleden verwoordde het kernachtig: een taakstraf van 240 uur voor € 72.000 verduistering. Dat is € 300 per uur. Er zijn mensen die minder verdienen.

1 Comment

Laat een reactie achter

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Nieuwste van Blog

Nogmaals: Helderheid

Het Helderheidplein wordt officieel Helderheidplein 🙂 Vanaf het begin van de jaren ’80 was ik, scholier…