Uit de jaarverslagen van de bezwarencommissie van de Provincie
Zuid-Holland blijkt dat het keer op keer niet lukt
termijnoverschrijdingen te voorkomen. Uit het jaarverslag 2003 blijkt
dat het over het gehele verslagjaar gemeten percentage
termijnoverschrijdingen is uitgekomen op 81,22 %.
Deze termijnoverschrijdingen komen ten nadele van de belanghebbenden.
Een burger die geconfronteerd wordt met een bestuur dat (te lang)
stilzit, beschikt in de praktijk niet over een adequaat rechtsmiddel.
Weliswaar kan die burger bezwaar of beroep instellen tegen het niet
tijdig nemen van een besluit, maar dit beroep blijkt in de praktijk
onvoldoende effectief. Dat komt neer op een voortdurende uitholling van
de rechtsbescherming van de burger. Overigens gelden voor de burger wél
zware sancties aan termijnoverschrijding, bijvoorbeeld
niet-ontvankelijkheid.
Samen met Huub Hieltjes (VVD), Hans Démoed (CDA) en fractiegenoot Marga
Duijnker heb ik daarom een voorstel ingediend voor een verordening die
erop gericht is burgers, bedrijven en instellingen een vergoeding geven
bij te trage besluitvorming door de provincie Zuid-Holland.
De verordening is geïnspireerd op het wetsvoorstel van de leden van de
Tweede Kamer Wolfsen (PvdA) en Luchtenveld (VVD) tot aanvulling van de
Algemene wet bestuursrecht met de mogelijkheid van een dwangsom bij
niet tijdig beslissen door een bestuursorgaan (Wet dwangsom bij niet
tijdig beslissen) (29 934). Dit onder het motto dat het wiel niet
twee keer moet worden uitgevonden: ´beter goed afgekeken, dan slecht
verzonnen.
Het probleem wordt aan het verkeerde eind aangepakt. Soms lijden burgers/bedrijven aantoonbare schade, die uiteraard vergoed dient te worden. Beter is de termijnoverschrijdingen te voorkomen. Ik ken de stroperigheid, maar mis enige analyse van het waarom en een visie op verbetering.