Zo.

495 views
2 minuten leestijd
Start

Het reces zit er bijna op (nog twee weken, geloof ik), maar het vakantiegevoel is voorbij. Goed om de balans op te maken. Dit jaar heb ik gebruikt om een aantal boeken te (her-)lezen, films en documentaires te bekijken die ik al een tijdje wilde zien, en me in een aantal zaken die in Zuid-Holland spelen wat meer te verdiepen.

Ik heb (her-)lezen:
Max Weber – Politik als Beruf. Bij haar afscheid uit de staten heeft mijn vriendin Marga Duijnker eruit geciteerd (politiek betekent krachtig en langzaam in harde planken boren, met passie zowel als onderscheidingsvermogen. Het is volkomen waar (…) dat men het mogelijke niet bereikt zou hebben als er in de wereld niet steeds naar het onmogelijke gereikt zou zijn). Verplichte kost.
Ralph Pans – Haags Spel. Ik zag het liggen op het kantoor van Lennie Huizer, en heb het van haar geleend. Aardig boekje met politieke trucs en ervaringen. Volgens een vriend die ambtenaar is, staan er slechte ideeen in over ambtenaren, maar die heb ik niet kunnen vinden.
Evely Waugh – Sword of Honour Trilogy (Men at Arms, Officers and Gentlemen, Unconditional Surrender). Stond al lang op mijn verlanglijstje. Prachtig verhaal over de ontwikkeling van een dertiger tijdens de tweede wereldoorlog. Enorm interessant hoe de ideeen ten opzichte van Nazi-Duitsland zich in Engeland ontwikkelen. Ik wil meer van Waugh lezen.
Thomas Mann – Dr. Faustus. Niet om doorheen te komen. Weggelegd en later weer eens proberen. Ik had hetzelfde bij Der Zauberberg, maar nadat ik me er eenmaal toe gezet had, is het een van mijn favoriete boeken geworden.
Aaron Wildawsky – Moses as a political leader. Prachtige analyse van politieke ideeen van deze bekende politicus. Helaas probeert de schrijver er de culturele theorie mee te bewijzen, en die heb ik nooit kunnen begrijpen.
Allan Bloom – Love and Friendship. Een serie artikelen over hoe de betovering uit de cultuur verdwenen is.
Midas Dekkers – De Larf. Grappige en lezenswaardige vergelijking van mensen- en dierenkinderen.

Ik heb ook nog wat aan te raden films en documentaires gezien:
Battleship Potemkin. Eindelijk kunnen genieten van dit fraaie staaltje socialistisch-realisme. De scene op de trappen van Odessa had ik al eerder gezien bij The Untouchables en The Naked Gun, maar dat Eisenstein ook kritiek uitte op het Russische antisemitisme was nieuw voor mij.
The Power of Nightmares. Serie documentaires hoe de politieke islam werd opgeblazen tot wat het nu is. Aanrader. Hier te downloaden. Let op: drie files.
Magnolia. Voor de tiende en elfde keer, en ik kan er nog geen genoeg van krijgen. De verwijzingen blijven intigreren, en halverwege de film krijg ik al kippenvel omdat ik weet hoe de laatste halve seconde van de film eruit ziet.

Tot slot heb ik ook nog wat gedaan: een stage in Dordrecht, vragen over burgemeestersbenoemingen gesteld, en wat klusjes voor het fractiesecretariaat afgerond. Bezoeken gebracht aan Jacobswoude, Brielle, de Slufter en een paar keer de Drechtsteden.

Het jaar mag wel weer beginnen.
 
Ik ben begonnen  met het voorbereiden van de bespreking van de jaarrekening. Hij was te laat, dit jaar, maar daar ga ik niet al te veel over zeggen. Dat is wat te makkelijk. Wat dan wel, dat weet ik nog niet. Niet helemaal 😉

3 Comments

  1. Robbert,
    Ik ken jou noch je website, maar ontdekte hem bij toeval en geconstateerd dat je twee boeken hebt gelezen die ik ook vorige week (in de tent) heb gelezen en die me geraakt hebben: Politik als Beruf en Haags Spel. Uit de eerste is mij vooral bijgebleven dat politici moeten voldoen aan drie eisen: passie, verantwoordelijkheid en onderscheidingsvermogen/afstandelijkheid. Mijn beeld is dat de politiek deze laatste eigenschap zo langzamerhand volledig kwijtgeraakt is; men reageert oververhit op elk persbericht (zie bv de tbs-discussie).
    Het boek van Ralph Pans zou wat mij betreft verplichte kost kunnen zijn voor alle rijksambtenaren. Ik herken het geschrevene als ambtenaar die het allemaal van zeer nabij heeft meegemaakt zeer en onderschrijf het volledig. En ik heb er ook geen onaardigheden over ambtenaren in gevonden.
    Ook gelezen het boek van Pieter Tops en Stavros Zouridis: De binnenkant van de politiek. Het gaat over de gemeenteraad en in het bijzonder zijn leden. Niet door te komen! Wat een langdradig boek. Wat in 150 pagina’s staat geschreven had met gemak in 50 gekund.
    Thans bezig in het boek van Jo Ritzen: De Minister, een handboek. Leuk om te lezen en ook hier geldt wat mij betreft weer wat ook voor Haags Spel geldt: herkenbaar en goed te lezen!
    Op de plank voor de komende twee weken liggen: De dramademocratie (Mark Elchardus) en De prijs van het politieke primaat (van mijn EZ-collega Roel Nieuwenkamp).

Laat een antwoord achter aan Rob Velders Reactie annuleren

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Nieuwste van Blog

Nogmaals: Helderheid

Het Helderheidplein wordt officieel Helderheidplein 🙂 Vanaf het begin van de jaren ’80 was ik, scholier…