Vandaag was het PvdA-congres in Apeldoorn. Hier werd een nieuw Partijbestuur gekozen. Ik was één van de kandidaten, maar werd niet gekozen. In augustus werd de kandidatuur opengesteld. Ik heb een briefje geschrevenen kreeg er een terug waar instond dat ik op basis van mijn CV weliswaar geschikt leek voor een bestuursfunctie, maar omdat anderen net wat beter in het profiel pasten, er met mij -voorlopig- geen gesprek werd aangeknoopt. Hoewel ik me afvroeg over welk onderdeel van het profiel het dan ging, heb ik me daarbij neergelegd. Toen de voordracht bekend werd zag ik dat er toch een aantal sterke kandidaten op stonden. Voor mij voldoende reden om geen campagne te gaan voeren voor een plaats in het bestuur, hoewel ik er natuurlijk graag in plaatsgenomen had.
Ik heb mijn naam niet van de lijst laten halen: ik hou ervan als ook dit soort processen zich in zo’n groot mogelijke openbaarheid afspelen, en ik vond het ook wel goed om te laten zien dat ik me in ieder geval voor deze functie had aangemeld. Maar goed: zeker omdat ik me wel wat kon voorstellen bij de afwegingen die tot de voordracht hebben geleid heb ik geen actieve campagne gevoerd om alsnog verkozen te worden.
Toch kreeg ik op het congres nog 105 stemmen. Dat vond ik ongeloofelijk en ongeloofelijk verrassend. Heel erg bedankt, en ik hoop dat jullie een volgende keer wéér op me stemmen.
