Den Haag – Sobibor – Den Haag 1/9

924 views
1 minuut leestijd
Start

Het wonder van motorrijden, en dat geldt zeker voor het rijden van lange afstanden is dat je zowel totaal ontspannen als volstrekt geconcentreerd moet zijn. Eens per jaar zoek ik de grenzen van Europa en van mezelf op, en rijd ik een paar duizend kilometer, in eenzaamheid, door Europa. Ik ben naar Zuid-Wales geweest via Stratford-upon-Avon en Stonehenge, Praag via Theresiënstadt en Deggendorf, Zuid-Frankrijk via de Voie Sacrée, Verdun, de Jura en de Alpen en terug via Parijs en Ieper.

Het is een vervelende en prachtige verslaving. Ieder jaar gaat het kriebelen in oktober, vecht ik ertegen in het voorjaar en zit ik in de zomer weer op de motor. Voor iemand die zijn brood verdient door met mensen te praten, is de eenzaamheid een beproeving en een opluchting.

Dit jaar heb ik ervoor gekozen om naar Sobibor te rijden. Niet omdat ik daar nou zo graag naartoe wil, maar ik wil er wel een keer geweest zijn. Het is de grens van Europa; zowel in fysieke als metafysische zin. In fysieke zin omdat Sobibor zich aan de grens Wit-Rusland/Ukraïne/Polen bevindt, en in metafysische zin omdat er zich één van de  grootste criminele activiteiten ooit heeft afgespeeld.

In mijn eigen stamboom; overgrootouders, oudtante, en verder, inclusief aangetrouwde familie zijn er 63 familieleden omgekomen. Mijn overgrootouders zijn uit Göttingen naar Twello gevlucht, naar Westerbork gebracht en vanaf daar gedeporteerd. Ik weet precies op welke dag ze op transport gesteld zijn: 11 mei 1943. 14 mei waren ze dood.

Van geen van de familieleden die in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen is een grafsteen. Op drie na: Moritz en Sara Baruch – Petchon en hun zoon Heinz pleegden op 14 juli 1942 in Amsterdam zelfmoord door het gasfornuis aan te zetten en er omheen te gaan zitten. Zij waren na de Kristallnacht naar Nederland gevlucht en hadden net te horen gekregen dat ze zich moesten melden. Hun graven bevinden zich op de Joodse begraafplaats van Diemen.

Van de anderen geen spoor. Om ze toch te eren zal ik steentjes op de plek neerleggen waar ze omgekomen zijn. Voor de 63 familieleden heb ik stenen opgehaald in Twello, Enschede en Westerbork. Anderen hoorden van mijn voornemen en hebben me gevraagd ook stenen mee te nemen, en schelpen. Met een koffer vol ben ik onderweg naar Sobibor.

Maar eerst morgen naar Hannover, en wat ik daar ga doen zal ik morgen vertellen.

6 Comments

  1. Dear Mr. Baruch,

    it is without saying, that we can meet today afternoon and visit the cemetery. Let us meet at the entrance of the cemetery, Address (for gps): An der Strangriede 55. At 5.30 pm. If you will arrive earlier: there is a cafe at the corner An der Strangriede/Engelbosteler Damm, only 100 m away.

    Regards, Peter Schulze

  2. Hi Robbert,
    Although I don’t understand Dutch it reminds me a pilgrimage I did last April to Sachsenhausen where one of my Uncle died in 1945… I spent the whole day in the concentatrion camp and I’ve brought back stones from the ‘Stalag’ where he stayed before he died. This was one of the most emotional day in my life…
    Annick

  3. Beste Robbert,

    Ik ben de moeder van Chana Boon. Zij stuurde jouw blog door naar mij. Goed, heel goed.
    ik ben niet naar het Oosten geweest, maar heb van het Maror geld een prachtig monument laten maken op de openbare begraafplaats Oud Eik en Duinen, in Den Haag, waar wij woonden. Met de namen en data van mijn ouders en broertje. Op een hoek van 2 lanen, Nr A 1843, 60. te bezoeken. een mijnlpaal voor de voorbijgangers en misschien een punt om bij stil te staan.

    • Hallo Elisabeth of Chana,
      ik ben als voorzitter van het Zaanse 4 en 5 mei comité actief geweest met onderzoek naar assendelftse onderduik. Dat leidde tot mooie yad vashem uitreikingen in maart dit jaar.
      Zou graag contact hebben over de onderduik van Nathan Stranders, een neef, bij de familie Zwan in Assendelft. Waar kan ik u of uw dochter bereiken?

  4. Wat een bijzondere reis. Een mooi eerbetoon. Ik zal mijn bezoek aan Auschwitz nooit meer vergeten… terwijl ik er geen persoonlijke band mee heb. Ben heel benieuwd naar je volgende filmpjes. Rij veilig!

  5. Robbert,

    Prachtig dat je dit doet, om je familieleden maar ook voor de anderen waar je een steen of schelp voor neerlegt. Ik zal je in de gaten houden en rij vooral voorzichtig.
    Tot snel!

    Groetjes, Coby en Maaike

Geef een reactie

Your email address will not be published.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Nieuwste van Blog

Nogmaals: Helderheid

Het Helderheidplein wordt officieel Helderheidplein 🙂 Vanaf het begin van de jaren ’80 was ik, scholier…