Gisterochtend stond er in mijn agenda dat ik een “witte stok” in ontvangst mocht nemen: er is een tramhalte die niet voldoet aan de eisen die gesteld zijn aan tramhaltes die veilig zijn voor blinden. Het bleek een wat uitgebreidere en véél leukere bijeenkomst te zijn: Sensis is een paar jaar bij ons in Vreewijk te gast met een school voor blinde en slechtziende kinderen. De kinderen hadden een prachtig lied ingestudeerd, en gingen die middag kennismaken met hun gebouw en met de wijk. Ze hadden wel één verzoekje: de tramhalte vlakbij is nog verre van blind- en kindvriendelijk, dus of daar wat aan gedaan kon worden. Terechte vraag, die we snel uit gaan zoeken. In ieder geval moeten er op korte termijn noppentegels kunnen komen, zodat de kinderen weten waar ze over kunnen steken.
Snel terug naar kantoor, want hoog bezoek. Niemand minder dan Wouter Bos kwam bij ons langs. Eerst een gezellig kopje thee, toen met het interventieteam de wijk in (we kwamen een illegale verblijfsinrichting tegen waar met electriciteit was geknoeid, een wietplantage en een mevrouw die door haar huurbaas werd belazerd en bedreigd), dus het was concreet en tastbaar waar wij nou dagelijks tegenaan lopen. Vervolgens een enorm gezellig hapje gegeten met de fractie en wat andere partijgenoten en tot slot een prima bewonersavond in ’t Kopblok, waar – ’t moet gezegd – Wouter de zaal volledig in zijn greep had. Deed hij prima, en het was wat mij betreft een prima afsluiting van een verder ook geslaagd bezoek. Maar ja, ik ben misschien niet helemaal objectief hierin. Enfin, hij droeg wel een speldje van Feijenoord (de deelgemeente, niet van een voetbalclub die ook zo schijnt te heten). De foto is wat vaag, maar herkenbaar:
Overigens viel het mij wel op dat Wouter niet zelf Twittert. Ik doe dat wel, en er zijn behoorlijk wat mensen die mijn getwitter volgen. Toch wordt de twitterpagina van Wouter goed bijgehouden. Misschien dat het tweede deel van de Woutertapes antwoord geeft op de vraag wie voor Wouter twittert.
