Van sommige woorden weet ik nog precies waar ik ze voor het eerst geleerd heb. Het woord "compromis" bijvoorbeeld, ken ik van het liedje "De Wandelvrienden", dat ik op jeugdkamp zong:
"maar het meisje was een loze guit,
kom, zo sprak zij, sluiten wij een compromis,
en toen kuste zij de ene
d'ander nam zij op haar knie"
Helaas hoor ik steeds vaker "compromis" rijmen op "vernis". Bont maakte radio 1 het vandaag: "compromiën", als meervoud van compromis. Mensen. Doe toch eens wat voorzichtiger met de taal!
Met compromissen zelf aan de andere kant hoef je soms niet al te voorzichtig te zijn. Bij sommige tegengestelde belangen kan immers het vaak goed zijn om ergens in het midden uit te komen. Een gezond Hollands streven. Maar dat is wat anders dan de middelmatigheid waar sommige compromissen op uitdraaien. Soms is het daarom beter om radikale keuzes te maken. Die weliswar zijn soms fout, of schrikken mensen om andere redenen af ("help! geen consensus!") maar in ieder geval maakt het zaken helder. Vandaar: generaal pardon. Vandaar: voet bij stuk houden. Vandaar: hop! kom op met die motie van wantrouwen tegen Verdonk, zodat de weg vrij ligt voor een coalitie met CDA, VVD en PvdA. Dan zit het CDA gewoon weer in het midden, is de VVD rechts- en PvdA linksbuiten.
