D’66 OM

D’66 is “om” . Maar waarom? Het congres heeft besloten in te stemmen
met het paasaccoord. Niet omdat ze het er nu  zo mee eens waren,
maar omdat bij verkiezingen nu, de partij met minder zetels in de kamer
zou komen. Snel nog die gekozen burgemeester en nog wat “vernieuwing”
erdoor duwen, voordat het een verkiezingsissue zou worden, en CDA en
VVD het aan hun eigen achterban moet vragen. Angst voor de kiezer dus.

Nu zie je wel vaker bij D’66 dat die roep om vernieuwing toch vooral
een roep om macht is. In Leiden hebben we dat gezien door de weigering
van wethouder Pechtold (dezelfde) een referendum over de Rijn-Gouwelijn
tegenhield. Ook herinner ik me een referendum over openingstijden van
cafés (de meerderheid was tegen), waarvan de uitkomst door d’66
genegeerd werd: de mensen waren ertegen, D’66 was ervoor, dus doordouwen die hap.

Enfin, zo kan het in elkaar zitten, in de politiek.

Maar toch heeft het iets obsceens, want

terwijl de situatie dreigt te ontstaan dat mensen lang onverzekerd rondlopen,

terwijl duizenden asielzoekers in onzekerheid verkeren,

terwijl we nog meer beslissingen moeten nemen over deelname aan internationale acties,

terwijl steeds meer Nederlanders het gevoel hebben dat ze “er niet bij horen”,

terwijl Islamitische scholen in de fik worden gestoken,

terwijl het fundamentalisme steeds meer aanslaat,

terwijl er knopen doorgehakt moeten worden over de bereikbaar van en in
de Randstad, de verhouding stad-platteland, de plaats die grote steden
hebben, de organisatie van de veiligheid in Nederland, de organisatie
van de zorg, het onderwijs, de sociale voorzieningen, de jeugdzorg, de
ouderenzorg, ziektekosten,

terwijl Nederland zich afvraagt hoe we samen verder moeten,

beschouwt D’66 het weghalen van amusement (zoveel leuks is er niet!)
van de TV en nóg harder nadenken over nóg meer vernieuwing waar niemand
om gevraagd heeft, als
een overwinning.

Nou, met zo’n overwinning heb je helemaal geen verlies nodig.