De afgelopen tien jaar gingen wij iedere zondagmiddag Joods zwemmen. De afgelopen tien jaar maakte ik dezelfde grap als mensen me vroegen wat “Joods zwemmen” inhield: “de kinderen splijten het pierebadje en de grote mensen lopen over het diepe”. Tot gisteren, want gisteren was de laatste keer Maccabi zwemmen. Een Joodse traditie van bijna zestig jaar komt daarmee ten einde. Met een aantal Joodse families werd al die jaren eerst in Wassenaar en later in Leidschendam een zwembad afgehuurd en zwemles gegeven. Hoeveel kinderen hebben er hun diploma niet gehaald? Wij hebben er 5 (ABC en AB) aan te danken.
Maar zoals op zoveel andere plekken slaat ook hier het terugtredend maatschappelijk middenveld toe. Steeds minder mensen kwamen zwemmen, steeds minder mensen wilden het organiseren, steeds minder… steeds minder.
En toen hield het op.
Erg jammer, want behalve een sportieve ervaring was het ook een sociale.
Gezegend water laten verkopen, is dat geen oplossing voor de misère waarin het joodse zwemmen terecht dreigde te komen?
En is het toeval dat Maccabi zwemmen in Den Haag stopt juist op de dag vd openingsceremonie van de Maccabbiah Games waar joodse US topzwemmer Jason Lezak (7 gouden Olymp medailles) de vlam aanstak.