Vanavond begint Purim, het “lotenfeest”, waarmee het aftellen naar Pesach ook meteen is begonnen.Traditioneel stuurt men elkaar voor Purim etenswaar, en op facebook ben ik uitgenodigd voor een initiatief om daar prudent mee om te gaan: teveel en te luxe eten aan te veel mensen sturen is immers verspilling: je kan beter geld geven aan arme mensen. Ook een Purimverplichting. Onwillekeurig moest ik denken aan mijn tijd in studentenhuis “Sine Pro Derma” in Leiden, waar we mensen uitnodigden om ons etenswaar te sturen, om hen zo te helpen de heilige opdracht om elkaar eten te sturen te kunnen vervullen. Tegelijkertijd boden we aan om tijdens Pesach niet toegestane etensmiddelen (met name cake, koekjes, bier en whiskey) op geoorloofde wijze aan ons ter beschikking te stellen ten einde het te laten verdwijnen. Puur altruisme!
Zou het zoveelste initiatief om wethouder op hun toekomst te wijzen van hetzelfde altriusme getuigen? Er komt nu al het zoveelste rapport voorbij waarin staat dast wethouders te weinig aandacht hebben voor de baan na hun baan. Het is niet voor het laatst dat marketing in de vorm van “wetenschappelijk” onderzoek voorbij komt.
Ook in dit onderzoek wordt een aantal open deuren met de gebruikelijke platitudes ingetrapt. Solliciteren, geen wachtgeld, want dat stimuleert niet, en loopbaanbegeleiding en intervisie. Kortom: alles wat voor de hand ligt.
Een gemiste kans, want naar mijn mening legde Minister ter Horst gisteren de vinger op een veel grotere zere plek, bij Buitenhof, gisterochtend: de kwaliteit van het openbaar bestuur is in het geding. En als de openbare ambten gedegradeerd worden tot gewone baantjes voor mensen die zich laten leiden door een carriere, zal het er niet beter op worden. Risicomijdend gedrag, vooral bezig zijn met de volgende move in “careerplanning” hoort daar dus niet bij. Juist de mensen die zich vol op de openbare functie storten, ontwikkelen zich, en komen vanzelf wel weer boven drijven voor een volgende functie.
Voor een verbetering van het openbaar bestuur is het juist nodig dat mensen de functie als een volwaardige ambacht zien waar ze zich vol op kunnen storten. Waar betrokken mensen met visie zich voor geroepen blijven voelen. Een vangnet in de vorm van wachtgeld is daarbij nodig, maar meer nog een gedeeld gevoel dat we met zijn allen bezig zijn om Nederland een nóg betere plaats te maken.
Het “lot” waar Purim zijn naam aan te danken heeft doet denken aan de loterij van de carriere: je weet niet waar je terecht zal komen. Je weet wel dat als je je best doet, doet wat goed is en je hart volgt, het nooit fout kan gaan.
