De Brexit is mogelijk rampzalig, maar de reactie van de sociaal-democraten maakt het niet beter; ik heb geen reactie van Samsom kunnen vinden, en de nieuwsbrief is nog dramatischer dan normaal gesproken. Juist nu is er behoefte aan actie en visie. Actie in het Europees parlement om te voorkomen dat de boel afglijdt in lethargie die leidt tot meer macht van Frankrijk en Duitsland; visie van de Europese sociaal-democraten om het tij te keren.
Als er ooit een argument gezocht moest worden tegen een een referendum is het Verenigd Koninkrijk er uitstekend in geslaagd. De blije kraaiers die het hebben over “de overwinning van de democratie” en “de slag die toegebracht is aan de Brusselse hegemonie” gaan volledig voorbij aan de feiten dat een democratie veronderstelt dat beslissingen genomen worden door mensen die volledig geïnformeerd dienen te zijn en dat de beslissingen in Europa uiteindelijk genomen werden door de lidstaten zelf, dus met volledige democratische legitimatie. Hoewel ik denk dat de meeste mensen in Engeland zelfs bij volledige informatie argumenten voor en tegen het in de EU blijven kunnen vinden, heeft een kleine meerderheid nu besloten het Rijk waar vroeger de zon nooit in onder ging in duisternis te zetten.
Zinloos gekerm
Bij een uitkomst die mogelijkerwijs alles als consequentie zal hebben wat we niet willen, zat ik te wachten op een ferme reactie van de leiding van de PvdA. Immers: we zijn voor Europa, we schijnen ook voorstander te zijn van referenda (ik ben dat zelf niet, QED), en daar zit dus sowieso al een tegenstelling. Helaas was de zondagsbrief van vandaag nóg nietszeggender dan dat ie normaal is; ook hier weer “de mens” achter de politicus: veel “ik” en “mijn” en verder dat het “heel erg moeilijk” is. Zinloos gekerm na een dramatische campagne.
Natuurlijk is het voor sociaal-democratische partijen niet makkelijk. Een groot gedeelte van de achterban trapt in de valkuil van de taal die we zo goed kennen in Europa: dat “zij” anders zijn en dat “wij” nu eens moeten opkomen voor onze eigen belangrijken die “hun” verkwanselen. Maar door niets te zeggen, door geen ferm standpunt in te nemen, geven de sociaal-democraten niet alleen geen tegengas, maar laten ook nog eens hun eigen achterban in de steek, waarvan de leden op hun scholen, bedrijven, bij het avondeten thuis hier zelf maar een standpunt op moeten verzinnen.
Mogelijkheden
Op korte termijn is er, zoals in de krant staat, nogal wat onduidelijkheid over wat er gaat gebeuren. De Europese Commissie wil dat het VK snel begint met het inroepen van het echtscheidingsprotocol (art 50). Er zijn vervolgens verschillende mogelijkheden voor het VK om met de EU samen te werken. Het VK kan:
- Onderdeel worden van de Europese Economische Ruimte (zoals Noorwegen en IJsland ook zijn); het VK blijft dan toegang houden tot de Europese markt. In ruil daarvoor moeten ze een “toegangsfee” betalen. Het VK moet dan aan alle Europese regels voldoen.
- Onderdeel worden van de Europese Vrijhandelszone (zoals Zwitserland is); daarna kunnen per sector bilaterale overeenkomsten gesloten worden om goederen en diensten onder handelsovereenkomsten te laten vallen. Binnen die overeenkomsten wordt dan onderhandeld over de voorwaarden.
- Een douane-unie sluiten met de EU (zoals Turkije heeft gedaan); in dit geval kunnen overeenkomsten gesloten worden over handel in industriële- en landbouwproducten (maar geen diensten
- Een apart vrijhandelsverdrag (of –verdagen) sluiten met de EU.
- Geen enkele overeenkomst sluiten met de EU. Dan moet het VK uitsluitend vertrouwen op het lidmaatschap van de wereldhandelsorganisatie WTO en alle nieuwe handelsverdragen vanaf het begin moeten uitonderhandelen.
Welke methode van samenwerking gevonden wordt is dus erg belangrijk, maar nu nog verre van duidelijk; zeker nu Schotland en Noord-Ierland aangeven binnen de EU te willen blijven. Dat is niet realistisch: deze landen moeten zich los maken van het Verenigd Koninkrijk en zelf lidmaatschap van de EU aanvragen. De meest realistische optie is dat het VK onderdeel blijft van de EER. Het kan jaren duren voordat duidelijk wordt welk pad men kiest; het proces zal pas na oktober in gang gezet worden; mogelijk zal geprobeerd worden het proces zo te traineren dat pas na 2020 hierover een knoop doorgehakt moet worden; in dat jaar zijn de eerstvolgende Engelse verkiezingen.
Politiek
In de tussentijd zal er grote druk ontstaan bij de belangrijkste Engelse bedrijven om zo veel mogelijk zakelijk belang veilig te stellen. Het is niet ondenkbaar dat het Engelse bedrijfsleven de lobby ten opzichte van de Europese Commissie en het Europees Parlement (in de Europese Raad hebben ze nu geen geloofwaardige positie meer) flink zullen uitbreiden: de macht van de Engelsen daar is weggevaagd. Maar ook in de Europese Commissie moet het Engelse belang verdedigd worden. De Engelse Eurocommissaris heeft zijn baan opgezegd, en het is niet ondenkbaar dat de vacature niet opgevuld wordt. Ongeveer 4% van het personeel van de EU komt uit het VK. Er is een oververtegenwoordiging op belangrijke plaatsen (11,4%). De komende tijd zal een flink aantal van hen op zoek gaan naar een nieuwe baan; deze vacatures zullen niet door Engelsen vervuld worden, en het zal een tijd duren voordat de vacatures vervuld zijn. De situatie in het Europees Parlement is nog dramatischer: Bijna 10% van de Europarlementariërs zit er namens Engeland: 73 van de 751. De prominente posities (zoals voorzitter van commissies en parlementaire groepen, waarin het VK in het EP oververtegenwoordigd is (nl 17%) zullen verdeeld worden over de andere landen. Het Voorzitterschap van de EU door Engeland was voorzien voor de tweede helft van 2017. Het is onduidelijk of en hoe dit voorzitterschap ingevuld zal worden. De drie grote landen Frankrijk, Engeland en Duitsland hielden elkaar in evenwicht; de macht van Frankrijk en Duitsland wordt nu relatief groter.
Chaos
Kortom: chaos en meer macht voor de grote landen. Nederland moet nu alles op alles stellen om de macht niet helemaal in handen te laten vallen van Frankrijk en Duitsland, bijvoorbeeld door meer Nederlandse Europarlementariërs in relevante commissies te zetten en de Nederlandse invloed (en die van andere middelgrote landen) in de commissie te vergroten en er alles aan doen om het vertrouwen in Europa te herstellen. Bijvoorbeeld door uit te leggen welke projecten in Nederland met Europees geld en gedeelde Europese visie tot stand hebben gebracht, dat we al 70 jaar in Vrede leven, dat we een economisch machtsblok zijn. En als de PvdA nu eens écht werk ging maken van een sterk en sociaal Europa dat voor iedereen werkt, konden we weer vertrouwen hebben in ons partijtje en de toekomst wat zonniger inzien. Zo’n nieuwsbrief vol met zinloos gekerm helpt echt niet.
PS: ik ben nog steeds lid. Maar ik betaal geen contributie meer sinds de PvdA een nieuw administratiesysteem heeft ingevoerd. Niet omdat ik niet wil, maar omdat het niet kan. Ik heb de mensen op het partijbureau hier verschillende keren op gewezen, maar tevergeefs. Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben, en het lijkt me dat als er geen geld meer binnenkomt dat best wel een dingetje kan zijn.
Erg goede column.
Zoals hier de mogelijkheden en gevolgen overzichtelijk worden geschetst zo hoop ik dat er snel een politieke oplossing gevonden zal worden die een Brexit voorkomt. 4% meer voor het Leave-kamp rechtvaardigt zo’n fundamentele stap nauwelijks.
Ik vond de brief van Barones Royall wel erg goed. Verder heeft de S&D-fractie zich duidelijk uitgesproken over de Brexit.
We moeten afwachten wat Labour gaat doen alvorens we een compleet plan aangaande de Brexit hebben Robbert. We kunnen het moeilijk aanpakken als al onze medestanders in het VK niet op een lijn zitten met ons. Hoe autonomer wij handelen hoe minder kans op succes. Vriendelijke groet, Dieuwko Postema, sociaal-democratisch EU-burger.
Betalen kan toch makkelijk? Wat heeft het nieuwe systeem daar mee te maken? Je kunt je contributie toch ook zelf overmaken?
Geheel met je eens. Ook fijn: je verhaal in de Volkskrant (28-06-2016).
Als ik je nu eens de GroenLinkse nieuwsbrieven en e-mails van Jesse Klaver en Bas Eickhout doorstuur? Op dit punt?
Geeft uitstekend mijn gevoelens weer op dit punt. Helaas is de Brexit een ongelofelijke realiteit en lijkt mij niet meer terug te draaien. Zorgelijke tijden.
Robbert. Ik deel je analyse; er is een sterke lobby nodig om de Europese burger meer EU-minded te maken. Toch ben ik niet optimistisch over het te behalen resultaat. Veel kiezers zijn in de ene m2 van het stemhokje de weg kwijt. Veroorzaakt door zig-zaggende politici, valse informatie op het web, in combinatie met toenemende invloed op social media. Er is zoveel onwetendheid en desinteresse dat ik wel eens de neiging heb om vraagtekens te plaatsen bij het hoogste goed: algemeen kiesrecht en evenredige vertegenwoordiging. Toch is dat de enige weg. Op een ieder rust te morele en politieke plicht om met de onwetenden in gesprek te gaan en te blijven. 3 stappen vooruit, 2 terug. Deze week had ik een dialoog met iemand in mijn dorp over het nut van europese wet- en regelgeving. Toen ik slechts als voorbeeld wees op de sterk verlaagde kosten van mobiel bellen binnen de EU, was de man verrast dat dit vanuit Brussel is geregeld; “Dat is toch door Neelie geregeld?”.
Tsja, er is nog een lange weg te gaan.
Succes!
Het gaat voorbij aan de principiële keus om het bestuur dicht bij huis te houden. Economische ontwikkelingen zijn niet te voorspellen en zijn lang niet op elke wijze in het belang van de gemiddelde burger.
Beste Robbert, het (Griekse konings-)drama dat zich in het VK voltrokken heeft, lijkt op onvervalst absurdistisch toneel. Ik meen dat deze idiotie moet worden teruggedraaid en dat de EU bedenktijd moet inlassen, in plaats van het gretig starten van vertrekprocedures (sommigen staan immers niet afkerig van het Britse vertrek), war de situatie op termijn nog verder kan verergeren. Er staat zoals elk weldenkend mens weet – hoogopgeleid, laagopgeleid, behoudend, conservatief – veel op het spel. Na het lezen van de boeken van Felix Klos en Jonathan Holslag, en essays en bespiegelingen van Geert Mak, is het nemen van tijd voor bezinning op dit moment het enige, perspectief biedende antwoord. Neem tijd, denk na en reflecteer. Dit is hard nodig: zowel voor de Britten als voor de EU. Nu nog even geen directe acties.
Terzijde alleen nog het volgende. Dat de EU zowel economisch als (geo-)politiek een uiting is van Europese geschiedenis weten steeds minder (jonge) mensen omdat het vak geschiedenis amper nog een plek heeft in het onderwijs – op nagenoeg alle niveaus; dat Europa daar al helemaal nooit een adequate positie in heeft gehad, is een idiotie aan onze (Nederlandse) kant. Dit is een diep schrijnende tekortkoming die wèl acuut ingrijpen vereist.
Edward L. Figee, PhD-stud. ‘Subnational Public Affairs in the national and European arena’.
Robbert! Mag ik je vragen waarom je mijn gewogen reactie die wachtte op ‘goedkeuring’, kennelijk toch hebt geschrapt? Zo ken ik je niet!
Edward L. Figee
Beste Robbert, de Zondagsbrief blijft bij de zorgen binnen onze grenzen omdat zoveel leden zich niet echt bekommeren om wat buiten onze grenzen gebeurt. Dat negeren van wat in Europa gebeurt kan in onze ogen absurd zijn maar is in grote lijnen een feit. Net zomin als men binnen onze grenzen denkt aan wat er in het (nabije) Midden-Oosten aan dreiging voor ons speelt, zomin voelt men hier te lande de dreiging van wat in het VK speelt. Het Arthuriaanse koningsdrama dat zich ontvouwt bij de machtigen van het VK zal een vernietigende invloed op het hele Europese denken hebben, is mijn vaste overtuiging. Omdat degenen die zich werkelijk ongerust maken niet de macht hebben iets te veranderen aan de krachten die momenteel werken. Kunnen de jongeren, die niet wilden stemmen, de Brexit terugdraaien?Die kans zullen ze moeten bevechten. Ze hebben (nog) niet eens gestemd. De scheiding van de VK, het uiteenvallen van het VK dat daarop volgt, is nog niet eens het allergrootste probleem dat Europa nu wacht. De as Duitsland – Frankrijk, die zich weer aan het ontwikkelen is door de chaos die het VK heeft veroorzaakt, is een veel groter gevaar. En Nederland maar denken dat het enige invloed kan uitoefenen… Ik geloof daar niets van. Maar ik ben er wel zeker van dat we toch met alle macht de E.U. moeten zien te redden, hoe en door wie dan ook, willen we de generatie na ons niet opschepen met een grotere verschrikking aan oorlogen en ellende dan wij tot nu meegemaakt hebben. De mening van een simpele oude (Joodse) vrouw die de afgelopen 80 jaar zelf aardig wat oorlog heeft meegemaakt heeft geen invloed, maar ik wil hem toch kenbaar gemaakt hebben.
De wisdom of the crowd is geheel aan u voorbij gegaan. Evenals respect voor een meerderheid. Ronduit absurd is dat democratie veronderstelt dat beslissingen dienen te worden genomen (u bedoelt keuzes mogen worden gemaakt) door mensen die volledig zijn geïnformeerd. Uw impliciete boodschap is dat een ieder die voor een brexit (of mutatis mutandis een nexit) is, per definitie onvoldoende geïnformeerd is en eigenlijk niet mee zou mogen doen aan het democratisch proces.
Beste Robbert,
Zeer ter zake geschreven, hulde! Maar niet je lidmaatschap opzeggen, dat kan maar één keer en je zult altijd zien dat zich daarna een nieuwe en ernstiger aanleiding aandient.
Die Zondagsbrief lees ik al tijden niet meer en nu ik lees dat ie bewust alleen over NL-zaken gaat, zie ik geen aanleiding om de Nieuwsbrief-mail weer eens te openen.
Het gesprek met die anti-man had geen nut; hij is verbaal zeer gewiekst, beter zou het zijn geweest hem citaat na citaat na citaat uit geschriften en megafoons voor te lggen.