Vandaag één van de laatste statenvergaderingen die ik meemaak. Althans: als statenlid. Per maart 2007 zit mijn periode erop, en ik ben niet verkiesbaar voor een volgende. Het fractiesecretariaat is overgedragen, net als de meeste van mijn woordvoerderschappen, dus ik zit er wat minder actief bij. Dat geeft me een mooie aanleiding om wat na te denken over gisteravond.
Ik had eerst een inloopuur in de wijk Feijenoord. Ik kwam te laat en moest te vroeg weg, en er waren veel dingen te bespreken. In de wijk Feijenoord is nogal wat overlast van jongeren, en zijn plekken waar mensen zich onveilig voelen. Om dingen helder te krijgen en beter te kunnen bespreken ga ik daar in januari weer langs. Ook was er een mevrouw die geen antwoord had gekregen op een brief aan de deelgemeente. Dat kan dus niet. Bij de provincie heb ik samen met VVD en CDA een initiatiefvoorstel ingediend dat er juist op gericht is mensen in dit opzicht netter te behandelen, dus ik kan me de boosheid hierover goed voorstellen. Maar goed: te veel mensen in een te kleine ruimte, te weinig tijd en teveel problemen. Dat doen we volgende keer dus beter. Gelukkig waren er een paar mensen die graag wilden helpen met een vervolgbijeenkomst te plannen, want ook hier denken mensen graag mee, en doen graag mee. Op z´n Rotterdams dus.
Ik moest eerder weg omdat OOG (Oleander Overleg Groep) een avond had belegd over veiligheid en groen. Ik kwam binnen toen wijkagent Anton een goed verhaal hield over de mogelijkheden en onmogelijkheden van veiligheidshandelen. Mensen dachten graag mee. Vervolgens werd de mensen gevraagd ideeën op papier te zetten om meer groen in Bloemhof neer te zetten. Dit naar aanleiding van een motie van Celina do Patrocino, die erg veel werk heeft verzet om hier geld beschikbaar voor te stellen. Het gaat niet alleen om het groen, maar juist om de betrokkenheid van inwoners van de wijk bij het nadenken hierover. Twee gespreksonderwerpen, lekkere hapjes, gezellige sfeer. Ook veel problemen, maar we konden er beter met elkaar over praten. Dat gaan we dus vaker doen.
