Vandaag een indrukwekkende begrafenis meegemaakt. Het oudste lid van de Joodse gemeente Den Haag werd vandaag begraven. 102 jaar oud. Ik heb haar niet goed gekend, maar was er om minje te maken.
Er werd, zoals dat gebruikelijk is bij begrafenissen, wat gezegd over haar leven. Een verhaal dat steeds minder standaard is, omdat “die generatie” nu aan het uitsterven is. Opgegroeid in voor-oorlogs Nederland, eerste man en groot gedeelte van haar familie verloren gedurende de sjoa, na de oorlog hertrouwd en haar leven en dat van haar gezin met vallen en opstaan opgebouwd. Ze had altijd gezegd dat ze 100 zou worden. Want, zo zei ze, dan komt de burgemeester op bezoek.
De burgemeester kwam niet op bezoek, maar ik geloof wel dat er een brief kwam.
Ik moest onwillekeurig denken aan de stage die ik in 2005 liep bij Ronald Bandell, de Burgemeester van Dordrecht. Eén van de hoogtepunten was het uitreiken van een lintje bij de uitvinder van de Mexicano. De man had 25 jaar snacks uitgevonden, was gepensioneerd en kreeg een lintje.
Het was de mooiste dag van zijn leven.
Niet vanwege dat lintje, maar vanwege de erkenning. Voor het harde werk en het overkomen van tegenslagen. Ik was onder de indruk van hoe serieus het door de Burgemeester en zijn staf genomen werd.
Voor veel mensen is een Burgemeester nog steeds een hele mijnheer, die met respect behandeld moet worden. Niet zozeer vanwege zijn persoon, maar vanwege wat hij vertegenwoordigt: Nederland, de gemeenschap, de Nederlanders. Een mooie traditie.
In Rotterdam laat Leefbaar Nederland zien het niet op te hebben met de Nederlandse traditie van respect voor ambtsdragers. Al bij de inhuldiging van Burgemeester Aboutaleb werd een makkelijke en persoonlijke sneer gemaakt, en in de eerste raadsvergadering erna ging met op dezelfde voet verder. Hard, persoonlijk en respectloos.
Hard, persoonlijk en respectloos is de nieuwe norm. Er zijn sites die er een kunst van maken, de “nieuwe politiek” zit er vol van, en er wordt nu ook een televisiezender opgericht die deze toon zal aanslaan.
Het dieptepunt is nog niet bereikt. Ik vrees dat dat pas komt als er een vertwijfelde, eenzame en gefrustreerde jongeman de humor niet kan relativeren en hard, persoonlijk en respectloos daden maakt van woorden. Ik voorspel dan ook meteen wie dan vooraan staan bij het rouwbeklag en de georganiseerde volkswoede die erop zal volgen: de veroorzakers ervan.
Uit mijn hart gegrepen, Robbert.
Enige nesjomme is de heren van die club volledig vreemd.
Robbert,
Jouw posting begint over een begrafenis, vervolgens stap je over naar het burgemeesterschap en het respect wat daar volgens jouw in Ned. voor schijnt te bestaan, vervolgens benoem je Leefbaar R.dam als Leefbaar Ned.en meen je uit de inhoud van de rede van Marco Pastors te kunnen opmaken dat er geen respect is voor het burgemeesterambt bij Leefbaar R.dam, vervolgens stap je over naar sites en een op te richten televisiezender die respectloos van toon zal zijn, om te eindigen bij een eventueel toekomstig diepte punt, wat met de suggestie van rouwbeklag een moord zou kunnen inhouden, waar dan de veroorzakers daarvan vooraan staan.
Eronder staat een reactie van dhr.Maarten Prinsze die het uit het hart gegrepen vind.
Waar gaat dit allemaal over? ik ben lid van Leefbaar Nederland geweest tot vlak na de lafhartige moord op Pim Fortuyn die door de schandalige hetze van de gehele oude politiek, van VVD rechts via PvdA-midden naar SP in het hoofd is geschoten door Volkert.G.
Nadat Ronald.Sorensen een oproep aan Rotterdammers deed om de neerwaartse spiraal in R.dam te keren _(die mede door al de colleges waar de PvdA in had gezeten was en nu weer veroorzaakt word)_ om bij te dragen aan de leefbaarheid in R.dam en dus lid ben geworden van deze eind 2001 nieuwe politieke partij.
Ben ik nou ook 1 van die heren, sorry maar ik krijg een heel vervelend gevoel van jouw stuk en je laat daarmee een kant vanjezelf zien waar ik wel eens over gehoord had maar die ik nog niet ervaren had, tot nu.
Jammer Robbert, mvg. Cok.N