Iftar

De ramadan is bijna voorbij. Het wordt duidelijk dat deze maand een prominente plaats gaat innemen in de Nederlandse samenleving. Niet zozeer het vasten, want dat is voorbehouden aan de moslims, als wel het eten daarna. Er worden veel publieke iftars georganiseerd, en over het algemeen zijn ze erg gezellig. Eén iftar zal me bijblijven omdat er draaiende Derwishen optraden, wat een prachtig gezicht is. Gisteravond was ik op een enorm gezellige iftar in de Schildershoek in de schilderswijk. Gelukkig stond de avond in het teken van gezelligheid, en niet in het teken van dialoog. Ik heb namelijk een enorme hekel aan dialoog. Twee redenen: ten eerste wordt de dialoog meestal gevoerd door mensen die het toch al met elkaar eens zijn dat er gedialogeerd moet worden. Ten tweede houdt dialoog in dat er twee of meer partijen zijn die met elkaar moeten praten, terwijl dat, zeker bij een iftar, niet zo zou moeten zijn. Er is één groep mensen die samen eet, en praat over wat hen bindt. Wat dat betreft was de iftar in de Schilderswijk helemaal geslaagd.