Kiezen voor en met emotie. (Drie koeien)

12 mei 2009
596 views
1 minuut leestijd
Start

“Wassenaar wil niet fuseren” staat in het AD van vandaag. Commissaris van de Koningin Jan Franssen is er langsgeweest en heeft het met ze besproken. Wél samenwerken, maar niet fuseren met Voorschoten. En in Voorschoten zullen ze er weinig anders over denken.

Als Statenlid heb ik me hier intensief mee beziggehouden. Herindelingen, zo was ons standpunt in de vorige periode, moesten van ónderop komen. Als de inwoners het niet wilden, ging het niet door. Dit standpunt was vooral ingegeven door onderzoeken in de Hoekse Waard, waar in sommige steden bij een opkomst van 80% eenzelfde percentage tegen herindelingen was. En een ijzersterke waarheid als een koe in de politiek is dat áls je mensen om hun mening vraagt, daar wat mee moet doen.

Tegelijkertijd is er wat anders aan de hand. Je ziet dat veel gemeenten hun taken niet meer aankunnen. Er ligt zó veel bij de gemeenten op het gebied van zorg, ontwikkeling en beheer, dat het vaak ondoenlijk is om voor al die taken voldoende mensen in te huren. Dat gaat ten koste van de kwaliteit.

Vaak werken gemeenten dan samen om bepaalde dingen aan te pakken. Maar een andere politieke waarheid als een koe zegt dat als er meerdere partijen ergens verantwoordelijk voor zijn, niemand er verantwoordelijk voor is, dus dit gaat soms óók ten koste van de kwaliteit, en vaak ten koste van de democratische legitimering: als het fout gaat, is het vaak niet mogelijk er iemand verantwoordelijk voor te stellen.

Vandaar dat Jan Franssen een sterk punt heeft als hij naar gemeenten gaat om ze te bewegen tot fusie. De afgelopen jaren zijn er dan ook veel gemeenten gefuseerd. Teylingen, Katwijk, Zuidplas. Onmiskenbaar zijn verdienste. Soms met wat meer, en soms met wat minder tegenzin zijn de gemeenten ermee akkoord gegaan.

De argumenten tegen herindelingen zijn vaak dezelfde: “zij zijn anders…. het stadhuis komt zo ver weg… de afstand tussen burger en politiek wordt vergroot…”.Vaak meer gebaseerd op emotie dan op ratio. Maar, en dat is ook een politieke waarheid als een koe:  emoties zijn óók feiten. Politieke feiten.

Maar uiteindelijk moet het de politici gaan om de vraag “wat levert het de inwoners van mijn gemeente op?”. En dan is het maar al te vaak zo dat heel basale zaken, zoals zorg, beheer en ontwikkeling op een wat grotere schaal beter aangepakt kunnen worden.

Politici moeten dan ook serieus kijken naar fusiemogelijkheden. Ze moeten daarbij het belang van de inwoners voorop stellen. Niet van de naam van de gemeente, niet de traditie, en zeker niet hun eigen functie.

Geef een reactie

Your email address will not be published.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Nieuwste van Blog

Er komt geen betere reden meer.

In 1990 studeerde ik Politieke Wetenschappen in Leiden. Bart Tromp, toen nog alleen mijn docent, raadde ons, studenten, aan om niet alleen politieke theorie te bestuderen, maar ook de politieke praktijk, en daarom lid te worden van een politieke partij. Voor mij was het…
Foto: ANP. Deze foto is genoemd in het bijgaande artikel en valt daarom onder het Citaatrecht.

Sterft, gij oude vormen en gedachten!

Dit weblog is het oudste weblog van een politicus in Nederland, dus dat verplicht. Toch schrijf ik de laatste tijd wel erg weinig. Dat komt ten eerste omdat ik dit blog ben gestart als een vorm van dialoog, en de politieke dialoog bijna helemaal…

Tussen psychologie en praktijk – shelach lecha

Het is in deze tijd natuurlijk ondenkbaar dat op basis van geruchten en rapporten verkeerde beslissingen worden genomen, maar in de tijd van de Torah kwam het voor. De Eeuwige vraagt Mozes om een onderzoekscomité in te stellen, een task force, zo je wil,…

Ha’azinu: Tegelijkertijd terug- en vooruitkijken

Nog een paar dagen en dan is de cirkel gesloten en zijn we weer waar we 17 oktober 2020 begonnen: de eerste parasja van het jaar. Het zijn dagen die tegenstrijdige emoties oproepen: aan de ene kant lezen we over de laatste dagen van…

Nogmaals: Helderheid

Het Helderheidplein wordt officieel Helderheidplein 🙂 Vanaf het begin van de jaren ’80 was ik, scholier nog, actief in de anti-apartheidsbeweging. Vanaf de Oude Vest 79 in Leiden startten we plak- en picketacties, organiseerden we demonstraties en verstuurden we buttons, platen, stickers en posters:…
Ga naarBoven