Het is wel eens gebeurd dat bij de vaststelling van een ledenlijst van de Partij van de Arbeid mensen, die door de selectiecommissie niet geschikt werden bevonden voor een verkiesbare plaats, tóch op die lijst terecht kwamen. Het is ook wel eens gebeurd dat die mensen dan met voorkeursstemmen verkozen werden. Soms bleek daarbij dat die mensen inderdaad niet uit het juiste hout gesneden waren. In die zin begrijp ik heel goed waar Wouter Bos voor waarschuwt.
Tot zover alles helder. Maar dan een dilemma. Aan de ene kant moet je gaan voor de kwaliteit; aan de andere kant is een lijst die uitsluitend bestaat uit blanke hoog-opgeleide mannen ongewenst. Volksvertegenwoordigers moet de gekozenen niet alleen vertegenwoordigen, maar voor een goede herkenbaarheid is het goed als ze zich er ook in herkennen en er dus een zekere afspiegeling is.
Het is natuurlijk hemeltergend dat er bij de vaststelling van de lijst gedacht moet worden "de lijst is te blank en te mannelijk, we gooien er maar eens een paar vrouwen en buitenlanders tegenaan". De besturen moeten daarom veel eerder beginnen met het zoeken naar talent. Mensen moeten de mogelijkheid hebben zich te kunnen laten zien, zodat kansrijke mensen gecoachd en begeleid kunnen worden, en er moet actiever gescout worden. Vooral onder groepen die zich nu niet goed in lijsten herkennen.
“Aan de ene kant moet je gaan voor de kwaliteit; aan de andere kant is een lijst die uitsluitend bestaat uit blanke hoog-opgeleide mannen ongewenst.”
Ik vind het een rare zin.
Daar heb je wel gelijk in, nu ik ‘m zo lees. Wat ik bedoel is er zich bij de hoogopgeleide blanke mannen uit de grote stad vaak veel kwaliteit en ervaring zit, en dat er zich veel van aanmelden en “in het circuit” zitten, maar dat een lijst die alleen uit die mannen bestaat, ongewenst is. Wat ik niet bedoel, maar wat je erin kan lezen, is dat de twee categorieen elkaar uitsluiten 🙂