Ik heb bijna mijn hele jeugd in Leiden gewoond, maar dit jaar vierde ik tóch geen drie oktober. Het is ramadan en begrotingstijd, en voor een portefeuillehouder (oa) integratie en financien, zijn het drukke tijden. In Leiden zeggen ze “indentiteit” in plaats van “identiteit”. Ik heb lang over de vraag nagedacht waarom dat zo is, maar weet het nu: identiteit zit in jezelf. Vandaar. Daarom heet een rotonde in Leiden ook rontonde.
De oranjeverenigingen hebben vandaag gezegd dat ze een beetje boos zijn op de adviseurs van Máxima, omdat de prinses zei dat ze “dé Nederlander” niet heeft aangetroffen bij haar kennismaking met ons land. Ik verbaas me over de houding van de oranjeverenigingen, want juist in dit soort clubs kom je mensen tegen die tegen herindelingen zijn, met als argumentatie dat de identiteit van hun dorp zo anders is dan die van het dorp ernaast.
Apenkool natuurlijk, want identiteitsbehoud heeft niets te maken met bestuurlijke indeling. Je ziet dat ook bij heringedeelde gemeenten mensen rustig hun eigen verenigingen kunnen behouden. Er is alleen één -in het ideale geval beter georganiserd- bestuur. En voor de provincie is het makkelijker, want die hoeft minder rampenplannen en jaarrekeningen te beoordelen.
Aan de andere kant zie je natuurlijk wel culturele verschillen bij Nederlanders, en daar mogen we onze ogen niet voor sluiten. Ik ben bijvoorbeeld wel eens in Empel geweest, en daar gaan ze toch anders met elkaar om dan, laten we zeggen, Groningen. Groningers zijn weer andere mensen dan Bellingwoldenaren. Hagenaars anders dan Rotterdammers en die weer anders dan Amsterdammers of Zeeuwen. Om over Limburgers maar te zwijgen.
Die verschillende identiteiten gaan ook weer niet ten koste van de Nederlandse, áls die al bestaat. Niemand haalt het in z’n hoofd om te zeggen dat Leidenaren minder Nederlands zijn als ze hutspot en haring en wittebrood eten. Of als een Urker visser een Urker vissersdans danst. Of als iemand carnaval viert of een kerstboom in zijn huis heeft.
De Wildersen en andere engerds zien in de bewoording van Maxima een groot gevaar: als “dé Nederlander” niet bestaat, bestaat “dé niet-nederlander” ook niet. Laat staan “dé buitenlander” en dan wordt de wereld wel héél ingewikkeld!
Kortom: Máxima heeft gelijk. Leve de culturele diversiteit!
(PS: indentiteit krijgt meer dan 35.000 hits! Lang leve Leiden!)
