Een paar weken geleden ben ik door Anna Maria Mantel – Giannattasio van Puur Amsterdam uitgenodigd om iets te komen zeggen op de tentoonstelling die in Krasnapolsky gehouden wordt in het kader van de fotowedstrijd Verliefd op Amsterdam, en vandaag was het zo ver.
Die fotowedstrijd is erg bijzonder. Veel mensen doen er gratis aan mee, zodat het iets origineels en bijna hipp-achtigs heeft. Het was dan ook erg gezellig. Veel betrokken crea’s en zakelijk ingestelde techno-hippies. En ik. En dat terwijl ik -behalve dat ik er geboren ben- niets met Amsterdam heb! Aangezien ik weinig over Amsterdam te melden heb, heb ik het dan maar over de liefde gehad.
Nu heeft Aristoteles (in de Nicomacheaanse ethiek) een aardig model over vriendschappelijke relaties beschreven. Dat model is -volgens mij- ook op de liefdesrelatie van toepassing.
Ten eerste kan je een relatie hebben die gebaseerd is op gelijkstemmigheid en plezier (“friendship of pleasure”): je vindt allebei hetzelfde plezierig, en daarom kan je het met elkaar vinden. Deze liefde tussen Amsterdammers is bijvoorbeeld het geslotene, en het bange voor buiten, maar ook het uitgaansleven.
De tweede soort (“friendship of utility”) is juist op basis van dat wat je niet hebt, en van een ander wil hebben: in het geval van de Amsterdammer en zijn stad: identiteit, geschiedenis en cultuur.
De derde soort (“friendship op the good”) is volgens Aristoteles de beste: die waarbij je een relatie aangaat om het beste in elkaar naar boven te halen: in elkaar te investeren.
Die laatste soort van verliefdheid voel je door de hele tentoonstelling heen. Honderden inzendingen van hoge kwaliteit, en ik hoorde dan ook van de professionele jury dat ze het zwaar hebben. Ik kreeg het ook wel even zwaar, want ik werd na mijn praatje bruut aangevallen door Oma Dientje die me (in het Amsterdams) vroeg wat ik dan wél had, dat Amsterdam niet had. Bescheidenheid, antwoordde ik.
Het was een gezellige middag en avond in één van de belangrijkste voorsteden van Den Haag. Of van Rotterdam, zo je wil. Hoewel Amsterdam me -als Amsterdammer in ruste- toch blijft roepen.
je was geweldig! Fijn dat ik je eindelijk heb ontmoet…excuus nog voor mijn oma…ze is soms niet te “houwe”…;-)
Hier de foto’s http://www.flickr.com/photos/silvertje/sets/72157616383815581/