/

Partij van de Cavia’s.

479 views
1 minuut leestijd
Start

Eén van de beste grappen die ik ooit maakte in de Staten, was, op een mededeling van een statenlid dat de Muskusratten onder de habitatrichtlijn zou moeten vallen, dat hetzelfde zou moeten gebeuren met het miereneuken. Het kwam in de buurt bij de grap die ik vanavond maakte: ik liep langs de nogal aanwezige delegatie van de Partij van de Cavia's terwijl de bitterballen en kaassoufleetjes langskwamen. De hongerige roedel stortte zich op de soufleetjes, maar toen ik zei "er zit kip in!", gooiden ze het allemaal weer rap terug op de schaal. Aangevroten en al.

Lachen met die mensen is het beste wat je kan doen, maar het is natuurlijk zorgwekkend dat deze mensen zoveel aandacht en steun krijgen. Ach natuurlijk, de rechten van het dier moeten beschermd worden, en het is veel politieke partijen aan te rekenen dat niet genoeg duidelijk gemaakt wordt wat men ervan vindt. Maar wat me enorm tegenstaat is het enorme Morele Gelijk dat de PvdC-figuren aan hun kant vinden. Mensen met Moreel Gelijk hoeven zich niets meer af te vragen, en waar dat toe kan leiden staat prachtig beschreven in For Whom the Bell Tolls. Mensen die dat boek gelezen hebben, weten waar ik het over heb, en mensen die het niet gelezen hebben, moeten het onmiddelijk bestellen. In ieder geval moet je mensen die zich niets meer afvragen altijd mijden.

Nu ben ik vanavond natuurlijk niet helemaal compos mentis. Hoewel het een verstandige beslissing is om te stoppen met het statenwerk, ben ik toch wat treurig. Het waren vier fantastische jaren, de fractie was over het algemeen gezellig, ik heb vrienden gemaakt (en een paar vijanden erbij gekregen), maar bovenal mocht ik volksvertegenwoordiger zijn, en me "naar eer en geweten" (en die woorden hebben veel voor me betekend) inzetten voor het goede van de provincie. Een collega die vanavond ook afscheid nam zei: "als je niet verdrietig bent bij zo'n afscheid, ben je te lang blijven zitten". Prachtig.

Kortom: de weemoed overheerste vandaag, maar dankzij een geslaagde practical joke ga ik toch vrolijk naar bed.

3 Comments

  1. “compos mentis” how very sad, may we take the opportunity to wish you much success in your future career.
    Don’t call us we will call you…

Geef een reactie

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Nieuwste van Blog

Nogmaals: Helderheid

Het Helderheidplein wordt officieel Helderheidplein 🙂 Vanaf het begin van de jaren ’80 was ik, scholier…