Jaren geleden kreeg ik van mijn vriend Ward Weiland het boek “Politiek als Beruf” van Max Weber. het bevat prachtige waarschuwingen voor mensen die van Politiek hun werk willen maken, zoals “politiek betekent krachtig en langzaam in harde planken boren, met passie zowel als onderscheidingsvermogen. Het is volkomen waar (…) dat men het mogelijke niet bereikt zou hebben als er in de wereld niet steeds naar het onmogelijke gereikt zou zijn.”.
Maar bij een beroep hoort ambachtelijkheid. Net zoals iedereen wel een stoel kan maken, maar slechts weinigen, en dan na zeer lange oefening één die mooi én goed is en waar je nog enige tijd kan blijven zitten, net zoals iedereen vlees kan snijden, maar slechts weinigen kunnen uitbenen, en net zoals velen het alfabet kennen maar slechts weinigen een mooi sonnet kunnen schrijven, kan iedereen in Den Haag rondlopen en een mening verkondigen, maar kan niet iedereen op zo’n manier politiek bedrijven dat er goede beslissingen worden genomen of een debat wordt gevoerd, of goed bestuurd wordt. Dit zijn zo’n beetje de drie functies van politiek.
En als ik dan naar mijn eigen politieke kiesvereniging kijk, raak ik vaak teleurgesteld. Allemaal goede en aardige mensen met prima bedoelingen, maar het wordt toch duidelijk dat de organisatie eromheen weinig ambachtelijk is.
Het congres waar het programma vastgesteld moest worden was een blamage. Zoals gebruikelijk geen discussie, maar om het debat los te krijgen mochten mensen inbrengen leveren van 30 seconden om vervolgens door ellenlange verhalen van het bestuur niet serieus genomen te worden. Er volgde een slecht, weinig inhoudelijk en niet herkenbaar programma, dat achteraf nog een paar keer veranderd moest worden en een dramatisch slechte campagne. Na de verkiezingen kan ik me niet voorstellen wat onze inzet geweest is, behalve dat de PvdA voor Paars-Plus was, en tegen een middenkabinet. Waarom weet ik niet. Dat wordt namelijk niet gezegd. Nu zijn we vooral tegen het kabinet dat nú de informatie ingaat, maar andere dan procedurele gronden worden niet gegeven. Communicatie is op zijn best beknopt, maar zelden inhoudelijk, en meestal defensief.
Politiek gaat over inhoud en waarden. Procedures zijn gegeven, en worden standaard misbruikt. Een partij die geen standpunten uit kan brengen, moet nagaan of ze die nog wel heeft. En als dat niet het geval is, hebben we met z’n allen toch wel een klein probleempje.
En een partij die wel een mening heeft, maar die niet op een volwassen manier kan ventileren, een partij die wel wat wil maar iedere keer anderen de schuld geeft van wat er misgaat en een partij die zich opstelt als speelbal van de krachten… Die partij leidt wel aan een enorm gebrek aan zelfvertrouwen. En de enige manier om die te herwinnen is door het ambacht weer op te bouwen.
Ben ik het voor een groot deel mee eens. Het voorstel van Emile Roemer nu, om een alternatief regeerakkoord te schrijven met PvdA en GL, vind ik daarom ook zo goed. Het gaat uit van de eigen inhoud. Om niet te trappen in die politieke spelletjes van Rutte en Wilders. Ik hoor zojuist op NOS Journaal dat Cohen de uitnodiging van Roemer aanneemt. Dat is dus een goede houding!
Op zich prima, maar ik zou heel erg graag weer trots kunnen zijn op mijn PvdA. Van het feit dat Cohen nu Roemers volgt, zoals hij eerder Pechtold volgde in het aanvragen van een debat, gebeurt dat niet automatisch. Ik zou willen dat hij iets verzon waardoor de PvdA weer een leidende positie in gaat nemen.
Robbert, ik ben het zoals altijd helemaal met je eens over de PvdA. Het verschil tussen ons is met name dat jij nog lid bent, terwijl ik teleurgesteld ben afgetaaid naar de buren bij GroenLinks.
Even ter verdediging van mijn voormalige burgemeester: Job Cohen is er nog maar pas. Vier/vijf maanden geleden was hij nog gewoon aan het werk in Amsterdam, in een met name representatieve functie. Klaarblijkelijk heeft hij in de partij geen goede adviseurs, en laten zijn naasten hem bungelen.
Het is trouwens erg bemoeidigend dat er een links (schaduw-)regeerakkoord komt, of laten we optimistisch zeggen: dat de uitnodiging is aangenomen. Ik begrijp dat jij meer actie wilt, maar die komt er nu niet. Eerst moet de burgeroorlog in het CDA hoger oplaaien, maar in CDA-kringen begint men nu ook al voorzichtig te spreken over een informatie over links. Job 1, met Ank Bijleveld en Geert Reuten als vice-premiers, ik zou ervoor tekenen.