Alweer blijkt een schakel in de keten van aanpak bij rampen niet goed te werken: de onderlinge communicatie tussen hulpverleners via het C2000 systeem laat zó veel te wensen over dat de minister van BZK een onderzoek heeft aangekondigd. Zowel bij de aanslag in Apeldoorn als bij de rellen in Hoek van Holland bleek dat de onderlinge communicatie te wensen overliet.
Ik neem aan dat er aan de hand van de uitkomsten van dit onderzoek nieuwe richtlijnen voor het gebruik van het C2000-netwerk komen. Het netwerk is een grote verbetering ten opzichte van het oude systeem, maar nu moet er nog op zo’n manier mee gewerkt worden dat het … werkt.
Ik hoop dat ook aan andere problemen bij risico- en rampencommunicatie wat gedaan wordt. Sinds 2002 worden de gemeentelijke rampenplannen beter gecontroleerd door de provincie, maar er zijn nog steeds problemen. Ik noem er twee:
– voor zover ik weet is de dekking van de rampenzenders nog niet goed geregeld; in delen van Zuid-Holland zijn rampenzenders niet (goed) te horen; vier jaar geleden ging dat om het gebied ten westen van de A44 en het “verre oosten” van de provincie, zeg maar het gebied rond de N210.
– als mensen de sirenes horen weten mensen op zich wat ze moeten doen: ga naar huis, sluit ramen en deuren en zet de radio aan. Een probleem is dat veel mensen geen radio hebben die op batterijen werkt (wat bij stroomuitval een probleem kan zijn), maar erger is dat mensen niet weten of ze direct naar huis moeten gaan, of eerst de kinderen op moeten halen van de creche. Dit bleek bij het ongeluk met de VOPAK in 2002.
In Vlaardingen krijgen mensen nu extra informatie over hoe ze zich moeten gedragen bij ongelukken. Maar als het bij de professionals al slecht gesteld is, zou een beetje extra aandacht bij de anderen geen overbodige luxe zijn.
