Vandaag werd, naar aanleiding van dit verhaal, in het presidium over weblogs gesproken.
Je kan je je afvragen hoe “politiek” je een politiek weblog moet zien. Op een weblog informeer je immers niet alleen de bezoekers van de webpagina over de politieke agenda die je behandelt, maar laat je ook wel eens iets zien van je gedachten over andere onderwerpen. Dat geeft een beetje sjeu, en maakt het menselijker.
Maar dat kan wel eens anders opgevat worden. Als ik, bijvoorbeeld, zeg dat het lekker weer was vandaag, is dat mijn persoonlijke mening. Nu gebeurt het wel eens dat mensen daar anders over denken. Die zeggen dan dat het een politieke mening is, en vragen zich dan (meestal boos) af: “is dit het het officiële standpunt van de PvdA?”. Of ze gaan Martin, Jeltje, Wouter, de Commissaris van de Koningin en weet ik wie boze brieven sturen over dat Robbert Baruch heeft gezegd dat het mooi weer is. En dat dat niet passend is voor de PvdA, en dat dat niet in de Staten thuishoort, en dat het overigens allemaal schandalig is. Want ten eerste het is niet zo, en ten tweede heeft de PvdA daar niets mee te maken, en ten derde is het de schuld van de PvdA dat het altijd slecht weer is, want onder hun knoet heeft paars het allemaal slecht gemaakt in Nederland etc etc etc.
Onzin natuurlijk, maar je verbaast je soms over wat er gebeurt. En natuurlijk: ik zit voor en namens een partij in de Staten. Dus helemaal onzinnig is het ook niet om persoonlijke weblogs als verlengstuk van (partij-)politiek handelen te zien. En dat vereist enige scherpte.
Het zou stom zijn als ik hier een standpunt zou verkondigen als “de CdK moet vaart maken met het benoemen van waarnemend Burgemeesters om herindelingen te bespoedigen”, want dat is niet bepaald ons standpunt. Dan zou er wel hele grote twijfel gezaaid worden over ons beleid.
Hoe persoonlijk is een weblog? En hoe politiek?
Ik denk dat het antwoord op deze vraag niet zo veel te maken heeft met weblogs als wel met een gevoel voor politiek en communicatief handelen. Ook politici zonder weblog moeten uitkijken met wat ze zeggen en met wat ze doen. Ook een politicus zonder weblog kan in zijn vrije tijd niet iets doen wat in tegenspraak is met het beleid dat hij als politicus voorstaat. Of zo maar wat onzinnigs roepen.
Aan de andere kant ontslaat het lidmaatschap van een politiek orgaan je niet van de mogelijkheid van het hebben van een persoonlijke mening, of van de mogelijkheid je uit te spreken tegen dingen die je slecht vindt. Het zou toch ook mogelijk moeten zijn voor politici om eens een ballonnetje op te laten, of een mening te geven zonder dat dat onmiddelijk tot een officiëel standpunt leidt?
Het blijft dus schipperen. Maar goed, dat is het vak wat we gekozen hebben.
