Tot de mooiste regels van de geschiedenis van de muziek behoren de volgende van Bob Dylan Uit Ballad in Plain D:
Ah,my friends, from the prison, they ask unto me
“How good, how good does it feel to be free “?
And I answer them most mysteriously
“Are birds free from the chains of the skyway”?
Over het begrip “vrijheid” zijn boekenkasten volgeschreven. Om nog maar weer eens Leo Strauss erin te gooien: Liberalism Ancient and Modern was het eerste boek dat ik van hem las (na een collegereeks “antiliberalisme”, en dat was weer niet wat je ervan denkt als je dat zo leest).
Vandaag is het Jom Ha’Atsmaoeth. De dag waarop de onafhankelijkheid van Israel gevierd wordt. Een mooie dag om te vieren dat er een Joodse staat is.
Maar hoe onafhankelijk is Israel?
Economische onafhankelijk bestaat niet: alle economie (behalve misschien die van Noord Korea) is sterk met elkaar verbonden. Ook Israel is sterk afhankelijk van export. Financiele onafhankelijkheid geldt alleen voor bepaalde groepen rijken. Grote delen van de Israelische bevolking (en dan heb ik het niet alleen over de niet-Joodse) leven op of onder de armoedegrens. Veiligheid is een groot probleem: niet alleen door terroristische dreiging, maar ook het stuitende gebrek aan verkeersveiligheid en vooral de veligheidsbeleving: overal benadert men elkaar met het grootst mogelijke wantrouwen. Vooral aan de grens: de manier waarop je door de douane behandeld wordt, met een systeem dat vooral op intimidatie gebaseerd is en het stellen van impertinente vragen waar je normaal gesproken alleen op kan antwoorden met de woorden “dat gaat u geen donder aan”. Politieke onafhankelijkheid dan? Mogen mensen denken wat ze willen? Ook al is Israel de enige democratie in de regio is de publieke opinie meer gemuilkorfd dan gewenst. Daarnaast is er een vorm van politieke correctheid die iedere discussie meteen doodslaat. En dan heb ik het nog niet eens over kwaliteit van de politici. De slechtsten onder hen doen het het best, en dat is nooit een goed teken.
Kortom: de zionistische droom van het einde van de 19e eeuw is failliet. Nationalisme, het nadenken over de natie-staat is geboren met de verlichting, en sterft ook met de verlichting. Dat zie je in de VS, waar enorm geworsteld wordt met de rol van de federale staat, dat zie je in Europa, waar de vraag “wat is nationale identiteit” gesteld wordt door Europa, migratiestromen en het ontstaan en verdwijnen van landen, en dus ook in Israel. Hoe pijnlijk dat is staat prachtig beschreven in. ????? ?? ???? ?????. Lezen dat boek dus. Een verhaal van liefde en duisternis.
Zelf begin ik daarom steeds meer terug te komen van de gedachte dat een twee-staten-oplossing dé oplossing is voor alle problemen in de regio. Misschien is één seculiere, niet-racistische, niet “nationale”-staat een veel betere. Waar mensen kunnen wonen op een plaats die hen goeddunkt, en waar ze niet gezoneerd worden op grond van hun geloof, afkomst of ras. Een land waar niet je afkomst, maar je toekomst telt, dus.
Mooi gezegd: een éénstatenoplossing gaat veel verder dan een tweestatenoplossing. Zo had ik er nog niet naar gekeken.
Maar als je dat allemaal zo goed weet, en -blijkbaar- zoveel vertrouwen hebt in het verkiezingsprogramma van de PvdA, waarom sta je daar dan niet op de lijst?
Willem
Robbert,
Ik vind je verhaal buitengewoon negatief.
In zo’n 130 jaar tijd hjeeft Israel een staat en samenleving opgebouwd uit het niets. Grote steden als Tel Aviv, Petach Tikva, Netanya, en Ashdod bestonden 130 jaar geleden nog niet. Israel heeft een leidende positie opgebouwd op het gebied van high tech, pharma, landbouw, en academisch onverzoek.
Gisteren heeft de OECD besloten Israel uitgenodigd voor lidmaatschap. In de huidige economische crisis (en ondanks) twee oorlogen handhaaft Israel zich verrassend goed (geen massa reddingen van banken zoals in Amerika, Nederland en overgrote deel van de westerse wereld).
De ontwikkeling van de israelische staat is indrukwekkend, zeker al je het vergelijkt met staten, die in dezelfde periode onafhankelijk werden. De levensstandaard komt dichtin de buurt bij die van vele Europese landen. Het land is de enige democratie in het Midden Oosten zoals je al aangeeft en in tegenstelling tot wat je schrijft is er in Israel een wijde variatie aan meningen, die allemaal aan bod komen (van uiterst rechts to uiterst links). Er wordt geen enkele discussie doodgeslagen (in tegendeel) en de politieke incorrect denkbeelden van gisteren, zijn vandaag politiek correct.
Dit alles is opgebouwd ondanks dat Israel 6 grote oorlogen heeft moeten voeren en diverse golven van honderduizenden berooide immigranten- vluchtelingen van de Nazi, Soviet vervolgingen, Arabische dictaturen en hongersnood in Ethiopie.
Je twijfelt over de onafhankelijkheid van Israel; misschien dat je een aan genoemde immigranten moet vragen hoe zij denken over onafhankelijkheid. Hoe denkt een jood, die de uitzichtloosheid van het joods bestaan in Polen of Roemenie in de jaren dertig (zonder economisch perspectief, toegang tot onderwijs, mogelijkheid tot emigratie, rechtleloos, in de hoek gedrukt en met de Holocaust nog in het verschiet) heeft meegemaakt over economische onafhankelijkheid in Israel. Of de Holocaust survivor in Polen , die na de tweede wereldoorlog het land werd uitgejaagd door pogroms uitgevoerd door landgenoten, die vonden, dat na de Holocaust nog te veel joden waren overgebleven in Polen.
Er bestaat geen absolute onafhankelijkheid. In Nederland ben je ook niet gevrijwaard van de gevolgen van de sub prime crisis in de VS of het wanbeleid in Griekenland. Net zoals Nederland het niet kon voorkomen dat het in de jaren 40 werd aangevallen door Duitsland, heeft Israel Israel het niet in de hand of het door Iran wordt aangevallen. Maar Israel kan zich wel verdedigen of afschrikken; het is niet meer machteloos.
Natuurlijk heeft Israel ook grote problemen:
• De tot standbrenging van een Palestijnse staat, die naast het vervullen van Palestijnse onafhankelijkheid, ook de veiligheid van israelische burgers garandeert.
• Acceptatie van Israel als niet Arabische of Islamitsiche staat in het Midden Oosten
• Vebetering van de integratie van de Israelisch Arabische minderheid
• De rol van religie in de staat
• Armoede
• Corruptie
Het verschil is dat Israel de oplossing van deze problemen in eigen hand heeft of tenminste noodzakelijk is voor het oplossen van de problemen. Het joodse volk is niet meer volledig afhankelijk van de willekeur van dictators of populistisch sentiment.
Je hebt het over identeit. In Israel is joods zijn zo natuurlijk als ademen. Hebreews is de nationale taal. Falaffel, Jom Kipoer (Grote Verzoendag), Maccabbi Tel Aviv, Chanoeka zijn in Israel even natuurilijk als poffertjes, tweede kerstdag, Ajax, Sinterklaas en de film van Ome Willem. Joods zijn is geen aanstoot tot geweld, bekeringsdrang, economische jaloezie, sociale uitsluiting etc.
Dit gevoel van het hebben van onafhankelijkheid (of tenminste mate van controle wil ik ook anderen niet onthouden. Dit is de redden waarom ik voor de oprichting van een Palestijnse staat ben (mits die veiligheid van israelische burgers niet bedreigt)
Aan het eind van je post, heb het over een eenheids staat in de plaats van Israel. Ik denk, dat je het hebt over een bi-of multi– nationale staat. Dit is niet iets nieuws. Na de Eerste Wereld oorlog werden via het Verdrag van Versailles diverse multi-nationale staten opgericht. Minotrity Treaties moesten de recht van minderheden waarborgen in landen als Polen, Roemenie, Hongarije en de Baltische staten waarborgen. Hier is niks van terecht gekomen. De staten in kwestie lapten de verdragen aan hun laars met tragische gevolgen voor de meeste minderheden en met name de joodse. Als we kijken naar de multi-nationale staten in het Midden Oosten zoals Lebanon en Irak boezemt me een dergelijke oplossing geen vertrouwen in.
Het feit, dat een land problemen heeft, is geen redden om het op te doeken. Niemand zegt,dat staten zoals Zimbabwe (terug onder Britse heerschappij?) of Pakistan (herenigen met India?) bij het oud vuil kunnen worden gezet omdat ze er een potje van maken. Je bent misschien teleurgesteld over de ontwikkelingen in Israel, maar je moet wel enig gevoel voor proportie bewaren.
Met vriendelijke groet,
Arjon Cohen
Ik ben het eens met het meeste wat je zegt. Maar ik vind het volstrekt verwerpelijk om in 2010 nog te zeggen “in deze wijk/stad/straat mogen alleen xxx wonen, en deze in deze wijk/stad/straat alleen yyy”. En ik heb het ook niet over het opheffen van Israel. Maar wel over het veranderen ervan in een moderne staat.