Onze onvolprezen fractiemedewerker Imke van Gardingen (die ergens anders gaat werken, vandaar de vacature), wees de fractie op een interessante documentaire over de Zuidplaspolder. Terechte waarschuwingen voor het verdwijnen van leefbaarheid in de Randstad, maar soms wat zwart/wit. Het is niet helemaal waar dat er helemaal geen planning meer is, en dat de inwoners van Rotterdam, Den Haag en Dordrecht nergens meer groen kunnen zien.
Joost Schrijnen legt het in de documentaire genuanceerd uit. Doordat er zo veel verschillende partijen zijn die allemaal (vanuit reeele eisen) verschillende doelen nastreven. En tóch zijn er initiatieven om zo veel mogelijk groen te bewaren. Er is de groen-blauwe slinger, een Provinciale Ecologische Hoofdsstructuur en allerlei initiatieven om het Groene Hart te behouden.
In de documentaire wordt een opmerkelijk conservatief argument gebruikt: in de 17-eeuwse schilderijen was er prachtige natuur, en nu wordt dat allemaal kapotgemaakt. Ja ammehoela. Dit is de 21e eeuw. Wie denkt dat we terugkunnen naar de 17e-eeuwse landschap, of vindt dat we daar naartoe terug moeten, doen me vooral denken aan Pol Pot.
Een reeele oplossing neemt mee dat de inwoners van deze provincie mooi willen wonen, in de buurt van voorzieningen willen wonen, en als ze daar niet kúnnen wonen, zich er in ieder geval naartoe willen verplaatsen. Bijvoorbeeld met een snelle tramverbinding die Gouda, Alphen, Leiden en de kust met elkaar verbindt. Economische groei en maatschappelijk welbevinden combineren met het behoud van zo veel mogelijk groen. Dát is de uitdaging.