Benali – de geest uit de fles

Het was onontkoombaar; Abdelkader Benali heeft besloten op 4 mei niet te spreken. Onontkoombaar, omdat met de rel die er rond zijn optreden is ontstaan, de herdenkingsbijeenkomst alleen in het teken zou komen te staan van hetgeen hij zou zeggen en de rel die rond zijn opreden is ontstaan. Niet in het teken van dat wat we herdenken.

Jammer, want ik vind Benali over het algemeen een verfrissende schrijver, en ik was benieuwd hoe hij tegen de herdenking aan zou kijken. Maar de geest was uit de fles, en er niet meer in te krijgen.

Het is interessant om te analyseren welke krachten hebben bijgedragen aan de rel die rond zijn optreden is ontstaan. Het zijn immers niet alleen zijn eigen uitingen over Joden en Oppenheimer die ervoor zorgden dat deze rel ontstond.

Om te beginnen was er natuurlijk het artikel uit 2010 uit HP/De Tijd. Inmiddels onvindbaar (want weggehaald: de schrijver vindt -terecht- dat één opmerking je niet eindeloos zou moeten achtervolgen). Daarnaast een opmerking over Oppenheim in 2016. Beiden niet netjes De opmerkingen over Joden zijn -zoals ik het begrijp- in een dronken- en privé-setting gemaakt, de opmerking over Oppenheimer was ook allang vergeten..

Benali heeft zich niet voldoende over deze uitlatingen uitgelaten. Zijn poging tot revanche in het Parool van gisteren slaagde er niet in de geest terug in de fles te stoppen. Ook dat is hem aan te rekenen.

Maar er is een ander aspect, en dat is dat er mensen die wel heel graag het moreel gelijk aan hun kant willen hebben en zich met zoveel graagte op vermeend antisemitisme werpen dat het erop lijkt dat er óók een andere agenda is.

Sommigen van de zelfbenoemde vertegenwoordigers van Joods Nederland springen me wat te graag op de bok. Alsof nadenken, de zaak van verschillende kanten bekijken, het menselijke aspect in ogenschouw nemen, en het mensen gunnen om vergissingen te maken géén Joodse waarden zijn. Dat zie je bij de kwestie Benali, en dat zag je bij de kwestie Kauthar Bouchallikht, waarbij me net wat teveel mensen bij mij de indruk wekten dat ze dachten “Marokkaans, dus het zal wel een antisemiet zijn”, en met die ogen, driftig googlend, uiteindelijk wat vonden.

Dat gedrag is levensgevaarlijk. Als deze zelfbenoemde rechtvaardigen alleen mensen die in hun kleine straatje passen tolereren, blijven alleen nog 3 categorieën over: mensen die het met deze elite eens zijn, mensen die nooit een uitspraak doen, en mensen die de boel aan elkaar fabuleren.

Dit morele gelijk leidt tot het einde van diversiteit, het einde van creativiteit en het einde van twijfel. Kortom: alles wat een mensenleven interessant maakt.

Doodeng.

Ik hoop dat we het mensen kunnen blijven gunnen om fouten te maken.