Zo ik iets ben, ben ik Leienaar. Hoewel mijn wieg in Amsterdam stond, heb ik in Leiden leren lopen, werken en drinken. “Dat draag je met je mee”, moet je dan zeggen. Daarnaast heb ik me als Statenlid flink met de Rijn-Gouwelijn bemoeid, dus nieuws over de combinatie van de Leiden en Rijn-Gouwelijn heeft uit emotionele overwegingen al mijn aandacht.
Het voormalige gemeentebestuur van Leiden is akkoord gegaan met een tracé voor de lijn over de Hooigracht en de Langegracht. Het huidige gemeentebestuur verwerpt dat akkoord en heeft verdere medewerking aan de RGL stopgezet. De Gedeputeerde, Asje van Dijk, is -terecht- boos.
Door de bestuurlijke ruzies raakt de échte discussie over de RGL op de achtergrond. Tegenstanders van de RGL vinden het een duur en onnodig project (de standaardargumenten om overal tegen te zijn), en vrezen voor de veiligheid van fietsers en voetgangers.
De Provincie heeft andere problemen. Eén van de grootste probleem is de slechte bereikbaarheid van veel steden. Daar komt de RGL helpen. Eenvoudig: beter OV zorgt voor minder auto’s op de weg. Het wordt weer mogelijk om als Noordwijker boodschappen te doen in Leiden. Maar er is nog wat anders: sinds mensen hun nomadenbestaan opgaven zijn ze langs plaatsen gaan wonen waarvandaan ze zich makkelijk konden verplaatsen. De RGL levert zo een bijdrage aan een betere bereikbaarheid (en dus een prettiger woonklimaat) in de Bollenstreek. Hierdoor zal de druk op het wonen in (en daarmee dichtbouwen van) het Groene Hart afnemen.
Overal waar in Nederland trams rijden, rijden ze ook door winkelstraten. Projecten kosten altijd geld. Maar als je niet investeert, krijg je later de rekening van achterlijkheid gepresenteerd. De keuze voor de RGL is terecht, en het is goed van de provincie dat eraan vastgehouden wordt.
Steun voor Asje van Dijk, dus.
