Over de louterende werking van conflicten (in de buitenruimte)

Gisteren had ik een kennismakingsgesprek met de bomenridders, een groep actieve Rotterdammers die zoveel mogelijk groen willen houden en krijgen. Ik kende ze al van naam; mijn voorgangster had frequent contact met ze. Bij een aantal aanvragen voor kapvergunningen ging ze met de bomenridders kijken of er nou echt gekapt moest worden, en of dat er soms andere mogelijkheden waren.

Het is een kundige en betrokken groep mensen, en ik was blij verrast door hun inzichten. Zo wist ik bijvoorbeeld helemaal niet dat het mogelijk was om sommige bomen een endje verticaal te verplaatsen. Ik heb met ze afgesproken dat ik ook bij aanvragen voor ingrijpende kapvergunningen een beroep ga doen op hun expertise.

Overigens doen we al heel veel aan het behoud en vermeerdering van het groen in Feijenoord. Dit jaar plaatsen we al ruim 200 bomen, waar nogal wat bijzondere exemplaren tussen gaan zitten. Jammer dat dit weinig gezien wordt, en vooral jammer dat veel Rotterdammers vaak niet weten hoe groen Rotterdam eigenlijk is. Maar goed, om dat scherper te krijgen is het groenjaar verzonnen.

Er is nog een ander aspect dat ik met dergelijke actiegroepen probeer te delen; overheden worden regelmatig benaderd met vragen die álle inwoners aangaan. Sommige overheden vinden het dan hun taak om onmiddelijk beslissingen te gaan nemen. Zonde, want aan de andere kant proberen we op allerlei manieren mensen meer, vaker en beter te betrekken bij het nemen van overheidsbeslissingen!

Beslissingen in de buitenruimte horen daar bij uitstek bij. Er komen veel eisen en wensen op ons af: mensen willen op de 6,33 km² graag allemaal wegen, speeltuinen, bomen, hondenuitlaatzones, geen hondenuitlaatzones, winkels, huizen, water, parken, restaurants. Het is heel goed als mensen daar zélf over met elkaar in discussie gaan. Ik heb de bomenridders (net als andere actiegroepen) dan ook óók geadviseerd om langs te gaan bij de bewonersorganisaties, moskeeën, buurthuizen en andere georganiseerde bewonersgroepen om dáár ook hun verhaal te houden.  De buitenruimte is immers van ons allemaal.